info@kawalek-nieba.pl

logowanie do subkont

Przekaż 1% podatku na pomoc dzieciom

KRS 0000382243

Category Archives: Podopieczni

Strona 63 z 69 ...626364...

TRUDNA CHOROBA KRZYSIA…

Krzysiu ma autyzm atypowy, zaburzenia snu, mastocytozę, wadę wymowy, stópki płasko-koślawe, zaburzenia uwagi, nadpobudliwość, upośledzenie motoryki małej. U synka jest widoczny brak umiejętności panowania nad emocjami – reaguje poprzez krzyk, płacz, oraz nasilenie zachowań agresywnych w stosunku do siebie jak i młodszej siostry. Nie reaguje na prośby uspokojenia się. Obecnie jest na lekach uspokajających. Krzysiu ma orzeczenie o niepełnosprawności. Często choruje na zapalenie górnych dróg oddechowych.

TRUDNE ŻYCIE MATEUSZA…

Mateusz urodził się bez podudzia lewego. Nigdy nie chodził. Miał 2 operacje i założono mu protezę. Od kilku miesięcy z powodu zapalenia skóry nie może się poruszać. Potrzebny jest specjalistyczny sprzęt medyczny, maści, bandaże i inne laki. Mama samotnie wychowuje Mateusza i nie stać ją na opatrunki dla syna. Jest również osobą niepełnosprawną. Sytuacja jest szczególnie ciężka….

URATUJMY NÓŻKI MALUTKIEGO FILIPKA…

To był jeden dzień. Jedna chwila. A zmieniła nasze życie na zawsze… Na początku ciąży wszystko było dobrze jednak w 31 tygodniu poszliśmy na badanie 3D. Okazało się, że Filipek będzie miał chore nóżki. Nie dotarło to do nas od razu. Pobyt w szpitalu i sprawdzanie badań, różni lekarze. Każdy dawał inną diagnozę. Poczekaliśmy do porodu. 18 sierpnia 2015r. na świat przyszedł Filipek. Był to jeden z najpiękniejszych chwil, kiedy został dostawiony do mojej buzi tak delikatny, ciepły. Dopiero na Sali po porodzie zobaczyłam jego nóżki.

POMOC DLA IGORKA

Igorek skończył 20 miesięcy, w wieku 17-tu miesięcy zdiagnozowano u niego Cukrzyce insulinozależną typ 1, od czterech miesięcy nasze życie podporządkowane jest mierzeniu cukru ,jak będzie “dobry” to zje posiłek jak zbyt wysoko niestety czekamy do zbicia cukru , nawet klika godzin , wtedy sami nie jemy albo musimy jeść w ukryciu żeby nie widział i nie płakał ze chce jeść…nie idziemy tez na spacer…tylko czekamy….od kiedy zachorował nie przespałam żadnej nocy, bo ciągle mierzę cukier , marzę aby był w normie wtedy nastawiam budzik i na dwie godzinki mogę isc spac jak dobry nie jest to mierzę co 40 minut by sprawdzić co się będzie działo.. Ale najwazniejsze jest dla nas by Igor rozwijał się zdrowo jak do tej pory… A niestety wysoki cukier uszkadza mu wzrok i nerki w zasadzie powololi wszystkie organy….niski natomiast uszkadza mózg…

CZY ZDARZY SIĘ CUD?… WIESIA I RAK…

Długo się zastanawiałam jak zacząć. Bo przecież mam 60 lat. Piękne życie za mną, 40 lat u boku kochającego i wspaniałego męża, dorosłe dzieci, które pozakładały swoje rodziny…. Ale mam też wnuki, trzech chłopców, najstarszy nie ma jeszcze 4 lat… I kilka tygodni temu zostałam prawdziwą babcią – doczekałam się wnuczki. To jeden z najpiękniejszych prezentów od losu… I każdego dnia dziękuję Bogu za te cztery cudowne istotki, które są dla mnie całym światem. Światem, który ma się niedługo skończyć. Bo mam też RAKA TRZUSTKI z przerzutami do wątroby i śledziony. Nieoperacyjnego.

BOLESNA I GROŹNA CHOROBA AGUSI…

Cześć! Mam na imię Agnieszka. Urodziłam się 19 czerwca 2011 w Krakowie. Jestem chora na wrodzony hiperisulinizm. Wielu myli tę chorobę z cukrzycą, bo muszę mieć stale mierzony poziom cukru we krwi. Ale to choroba dużo gorsza. To odwrotność cukrzycy. Moja trzustka produkuje za dużo insuliny, którą w sposób niekontrolowany i nieprzewidywalny wyrzuca do mojego organizmu. W rezultacie hiperinsulinizmu poziom glukozy we krwi jest tak niski, że o ile nie zareaguje się w porę, może to doprowadzić do konwulsji i uszkodzenia mózgu. Brzmi strasznie, prawda? Ale cóż – jestem wyjątkową dziewczynką…

USŁYSZEĆ SŁOWO “MAMA”…

Kuba jest wesołym pogodnym dzieckiem. Niestety już 4 rok zmaga się z poważną niepełnosprawnością jaką jest AUTYZM. Mimo choroby nie traci pogody ducha i stara się „dogonić” inne dzieci. Rodzice robią wszystko, aby mu pomóc. Najbardziej zależy im na tym, żeby w przyszłości znalazł miejsce w społeczeństwie. Kuba w tym roku skończy 7 lat i do tej pory jest dzieckiem nie mówiącym. Mimo rozumienia tego, co się do niego mówi, sam nie potrafi odpowiadać. Brak zrozumienia przez otoczenie rodzi w nim flustracje i powoduje zachowania agresywne i autoagresywne.

JULKA – DZIEWCZYNKA Z WYROKIEM…

Historia jakich wiele, 9 miesięcy radosnego oczekiwania na cud narodzin małej zdrowej dziewczynki. Nic nie wskazywało na to iż za moment świat stanie do góry nogami i będę walczyła o życie córeczki. Julka przyszła na świat w 40 tygodniu przez cesarskie cięcie gdyż w ostatnim momencie okazało się, że jest zbyt mała i słaba do naturalnego porodu. Urodziła się w Malborku lecz natychmiast przewieziona została do Gdańska. To był dopiero początek długiej drogi jaka jest przed nami. Przez wiele miesięcy szpital stał się drugim domem Julki ,badania, konsultacje kolejne diagnozy .Tutaj też usłyszałam wyrok: Julka choruje na Zespół Wolfa-Hirschhorna.

KUBUŚ – MALUSZEK Z POŁOWĄ SERDUSZKA…

Jesteśmy rodzicami rocznego Kubusia z wada serca HLHS- zespól hipoplazji lewej komory serca . Kuba urodzil sie 9 listopada 2014 r w Warszawie . O wadzie serca naszego maluszka dowiedzielismy sie w 22 tyg ciazy ,w 25 tyg zostal przeprowadzony zabieg balonikowania aorty w serduszku naszego synka . Od tatmtego czasu do konca ciazy mielismy czas aby zapoznac sie z opisem leczenia tak skomplikowanej wady serca . Bylismy przygotowani na to ze nasze dziecko aby zyc bedzie musialo przejsc 3 etapy leczenia operacyjnego . Po urodzeniu Kubus zostal przewieziony do CZD na oddzial kardiologii . Pierwszy etap czyli operacja Noorwooda odbyla sie w 16 dobie zycia naszego aniolka .

JAN KLIMENT – DLA BRATA… ABY WRÓCIŁ DO ŻYCIA…

To był piękny czerwcowy dzień. Upał jak w środku lata. Milan obiecuje swojemu najstarszemu synkowi, że pójdą razem nad rzekę. Spotykają się tam, we Frydku, z przyjaciółmi. Mały, jak tylko zobaczył znajome dzieciaki, pobiegł do nich, żeby się bawić. Milan wskoczył do wody. Cudowna woda ochłodziła zmęczone upałem i podróżą ciało. Wyszedł na brzeg i skoczył drugi raz, na główkę. Parę mocnych ruchów i znów jest na brzegu. Skok trzeci. I krzyk przyjaciół na brzegu. Tym razem, woda zaczerwieniła się krwią. Uderzył głową w dno. I nie wypłynął. Przyjaciele rzucają się na pomoc, już tylko po to, żeby wyłowić bezwładne ciało. Karetka. Śmigłowiec. Szpital…

CHORE SERDUSZKO MARTYNKI…

Kochani opowiem wam o mojej córeczce, zacznę od początku. Całe swoje życie pragnęłam mieć córeczkę, każdy ma jakieś swoje marzenia to akurat było moje. W pierwszej kolejności na świat przyszli moi dwaj wspaniali synowie, są cudownymi chłopcami i bardzo ich kocham, ale pragnienie o córeczce nie dawało mi spokoju. Postanowiliśmy z mężem spróbować jeszcze raz i udało się była to jedna z najpiękniejszych chwil w moim, życiu, gdy Pan doktor podczas badania powiedział “tym razem będzie dziewczynka” Ciąża przebiegała prawidłowo, nie było nic niepokojącego. Córeczka od momentu narodzin przebywała w inkubatorze ponieważ stwierdzono, że urodziła się z zapaleniem płuc. Nasz dramat zaczął się kolejnego dnia, wykonano Martynce echo serca, po chwili przynieśli mi ją, a widziałam ją wtedy po raz pierwszy i powiedzieli, że mam ją ucałować i przytulić bo to są najprawdopodobniej ostatnie chwile jej życia.

MALEŃKA LENKA I MARZENIE ABY WYJŚĆ Z HOSPICJUM DO DOMU…

Od początku los maleńkiej Lenki nie pozwolił na uśmiech i beztroskę dziecięcych lat … Urodziła się z ciężkimi chorobami – cierpi na padaczkę lekooporną, encefalopatię, ma niedowład czterokończynowy i jest opóźniona w rozwoju psychoruchowym. Jej dzieciństwo to ciągły pobyt w szpitalnym łóżku… Nie poznała innego życia, jakie mają zdrowe maluszki w domach ze swoimi rodzicami… Jest karmiona przez PEG czyli rurką do żołądka i ma bardzo często ataki padaczki. Życie tej kruszynki jest bardzo trudne… W tej chwili przebywa w hospicjum… Bardzo potrzebna jest pomoc na rehabilitację, leczenie, specjalny wózek, łóżko i sprzęt medyczny, który pozwoli na to, aby w końcu wyszła z hospicjum i szpitala do rodzinnego domu… Marzeniem jej mamy jest aby były już razem w domu, gdzie jest pełnia ciepła i miłości…

ZACZĄĆ ŻYCIE OD NOWA, BEZ ŁEZ…

Karolek ma 9 lat i wymaga dużo opieki. Jest chory, ma obniżone napięcie mięśniowe, skoliozę idiomatyczną pogłębioną kifozę piersiową, protraktację głowy i barków. Przebył ciężkie zapalenie mięśni. Wymaga leczenia i długotrwałej rehabilitacji. Jest dzieckiem bardzo wrażliwym ze względu na trudne przeżycia. Jego dzieciństwo różni się od tego jakie mają inne dzieci. Mama sama wychowuje Karolka i jego młodszą siostrę, sama jest również osobą niepełnosprawną. Przeszli wiele cierpienia, potrzebna jest pomoc, aby otrzeć ich łzy…

WANESKA – CEL I ŹRÓDŁO NASZEGO ISTNIENIA…

Wanesa skończyła 13 lat. Urodziła się z syndromem Corneli de Lange (CdLS). Jest dzieckiem głęboko upośledzonym umysłowo, niedowidzącym i niedosłyszącym, praktycznie nie komunikuje się z otoczeniem, nie sygnalizuje potrzeb fizjologicznych, nie gryzie – odżywiana jest pokarmami półpłynnymi, pozostaje na diecie bezglutenowej i bez laktozy. Wymaga stałej intensywnej opieki medycznej, rehabilitacji i stymulowania rozwoju. W 2010 roku Wanesa zachorowała na cukrzycę insulinozależną, dwa lata później na zapalenie jelita grubego.
Mimo ogromnych przeciwności jakie rzuca nam pod nogi los, poświęciliśmy dziecku całe nasze życie. Dzięki Wanesce staliśmy się silniejsi.

POMOC DLA NIKUSIA…

Nikuś – nasz słodki promyczek – jest niezwykle radosnym i pogodnym dwulatkiem. Niestety stwierdzono u niego opóźnienie rozwoju psychoruchowego. Nikodemek ma trudności z chodzeniem oraz codziennym funkcjonowaniem. Tylko dzięki codziennej rehabilitacji Nikuś ma szansę na normalne funkcjonowanie w przyszłości. Od czwartego miesiąca życia jest intensywnie rehabilitowany. Z NFZ-u przysługują tylko 1 ćwiczenia na tydzień, natomiast Nikodemek wymaga rehabilitacji aż 5 x w tygodniu. Zajęcia z fizjoterapeutą są niezwykle kosztowne i przekraczają nasze możliwości finansowe. Dlatego zwracamy się o pomoc.

UJRZEĆ PIERWSZE SAMODZIELNE KROKI CÓRECZKI…

W pamięci wciąż przed oczami mam ten dzień, który zmieszał nieopisaną radość z falą rozpaczy i przeszywającego bólu. To dzień narodzin Kasi – chwile eksplozji bezgranicznej miłości, jaka rodzi się w sercu matki wraz z przyjściem na świat dziecka, kiedy po 9 miesiącach wyczekiwania lekarz daje Ci na ręce najmniejsze i najcudowniejsze życie, całujesz delikatną główkę i czujesz największą radość, jaką można doznać w życiu. Słuchasz jak oddycha, pierwszy raz płacze, wyciąga maleńkie rączki, obserwujesz jak śpi i mogłabyś tak trwać przy niej przez całe wieki… Tak sobie to wyobrażałam i miałam rację co do jednego – bezgranicznej miłości, która urodziła się we mnie wraz z narodzinami córeczki, to czułam od początku, reszta wyobrażeń niestety została brutalnie zmieszana ze ściskającym do głębi bólem, łzami przez które brakło mi tchu i wielkim strachem o jej życie…

WIESZ TATUSIU, BARDZO CIĘ KOCHAM…

Tatusiu, Ty zawsze byłeś przy nas. Od najmłodszych lat ocierałeś naszą każdą łzę, trwałeś przy naszych łóżeczkach, gdy byliśmy mali i przy każdej chorobie, uczyłeś nas pierwszych kroczków i pokazałeś jak jeździć na rowerze, dawałeś nam cząstkę siebie każdego dnia… Zawsze czuliśmy ciepło Twojej miłości, to poczucie bezpieczeństwa jakie daje nikt inny tylko właśnie Tata. Dziś po tym wszystkim co przeżyliśmy, kiedy już tyle łez wylaliśmy ze strachu, że Cię stracimy, czujemy, że kochamy Cię na nowo, jeszcze silniej, miłością której nie da się opisać. Chcemy dać Ci to wszystko, co Ty nam dałeś gdy byliśmy mali, chcemy teraz my trwać przy Twoim łóżku i ocierać Twoje łzy… Tatusiu, wiesz, bardzo Cię kochamy…

WIARA I MIŁOŚĆ – WSZYSTKO DLA SYNKA…

Kamilek urodził się z obustronnym rozszczepem wargi i podniebienia, ale nikt nie przypuszczał, że to dopiero początek walki o każdy kolejny dzień jego życia. Już w drugiej dobie po urodzeniu wykryto u synka wadę serduszka – ubytek w przegrodzie między przedsionkowej i zwężenie zastawkowe tętnicy płucnej. Mając zaledwie 5 miesięcy przeszedł operację na otwartym sercu. Choć operacja przebiegła z komplikacjami, nasz najdroższy skarb nie poddał się i jego chore lecz silne serduszko wygrało życie. Jednak kolejne dni po operacji upływały w ogromnym strachu przez nawracające infekcje, które powodowały spustoszenie w jego maleńkim organizmie.

MAMUSIU PROSZĘ NIE ODCHODŹ…

Oczy mojej mamy – zawsze mocno paląca się iskra miłości, głębia ciepła i zrozumienia, azyl, schronienie przed całym złem jakie nas otacza…. Od początku życia dla dziecka wzrok mamy jest całym Światem. Gdy tylko jej nie widzi nawet na maleńką chwilę, płacze bardzo donośnie i mama przychodzi, utuli, ukoi strwożone serduszko dziecka, które tylko na maleńką chwilę straciło ją z oczu… Ja mam 38 lat, ale czuję się właśnie jak to dziecko, które ma stracić z oczu mamę, tylko nie na krótką chwilę, lecz na zawsze…. Wszystko we mnie krzyczy – że to nie może być prawda… że to nie może dotyczyć mojej mamy!, że się nie zgadzam! Że nie ona! Proszę… Nie potrafię wyobrazić sobie życia bez jej ciepła, bez jej obecności i dobra jakim nas obdarza każdego dnia…

ABY CHCIEĆ PO PROSTU BYĆ…

Najgorzej to wstydzić się siebie, chcieć się ukryć przed wzrokiem innych ludzi… Ukryć się, aby nie usłyszeć słowa, które rani. Poznajesz kogoś i już wiesz na co patrzy i co myśli… że jestem brudna, chora… Słowa ranią silniej niż ból fizyczny, słowa ranią duszę. Gdy jest ich wiele, rana w sercu jest coraz głębsza, wstydzisz się… To tak boli, że chciałabyś nie istnieć, nie być, aby Cię już nikt nigdy nie oglądał i nie oceniał…
Mam na imię Klaudia. Mam 16 lat już niedługo minie 5 lat odkąd mam bielactwo…
Przez chorobę nie byłam akceptowana przez innych. Idąc do szkoły musiałam przygotować się na opinie moich rówieśników. Zawsze mówili do mnie w sposób obrażający i bardzo przykry. Pytali złośliwie, czy jestem brudna od loda, czy byłam brudna opalając się, albo że mam iść umyć twarz…

STRACILI WSZYSTKO W POŻARZE…

Rodzina Bach z Rumi straciła wszystko w pożarze – cały dobytek życia. Potrzebna jest pomoc na żywność, ubrania, odbudowę tego co zostało. Na miejscu mieszkania, które tworzyli od wielu lat nie zostało nic tylko zgliszcza… Obejrzyj film:

MIŁOŚĆ I 40 LAT TROSKI I OPIEKI…

Pani Maria ma 80 lat i niepełnosprawnego syna Roberta, którym opiekuje się ponad 40 lat. Robert jest leżący i wymaga całodobowej pomocy we wszystkich czynnościach. Pieluchy, pieluchomajtki, opatrunki czy bandaże i kompresy – to wydatki, które przewyższają możliwości finansowe pani Marii opiekującej się obłożnie chorym synkiem. Kiedy z i tak niskiej emerytury połowę trzeba przeznaczyć na środki higieniczne, a resztę na leki i opłaty to bywa, że brakuje pieniędzy na życie. Dlatego prosimy o pomoc na pieluchomajtki i środki opatrunkowe dla Roberta lub bezpośrednią ich wysyłkę do mamy…

URATOWAĆ ŻYCIE SYNA…

Mam opisać historię mojego syna. Siedzę nad czystą kartką i tylko wielkie łzy spadają mi na papier… Nie mogę wydusić słowa, bo jak opisać największy ból serca matki, która wie, że bez pomocy jej dziecko w każdej chwili może odejść na zawsze…? Nie usłyszeć już słowa „mama”, nie móc zrobić mu rano śniadania, nie dowiedzieć się jak minął mu dziś dzień… Te myśli aż bolą… Czuję jakby ktoś wielkimi literami wyrył w moim sercu słowo „BEZRADNOŚĆ” i ta rana nie chce się zagoić, bo lekarze dali nam nadzieję na ratowanie życia syna poprzez specjalną chemioterapię celowaną, ale po tylu latach leczenia nowotworu nie stać nas aby za nią zapłacić…

POMOC DLA MAJECZKI..

Dziecko to największe szczęście – tupot małych stópek, radosny śmiech, maleńkie rączki i główka, zapach delikatnych włosków, pierwsze słowo „mama”,… . Można by je tylko tulić i całować…Majeczka – nasze małe szczęście, zawsze pełna życia, wszędzie biegała roześmiana i przy każdej okazji tańczyła – to nasze najpiękniejsze wspomnienia. Teraz, po dwóch latach walki z chorobą już trudno sobie przypomnieć, ze było tak beztrosko… Otrzymaliśmy cios, który radość z cudownego dzieciątka zamienił w strach, ból i nieustanną walkę o jej życie…

ANDRZEJEK – SKAZANY NA ŻYCIE W CIEMNOŚCI…

Ciąża… świadomość, że tuż pod Twoim sercem rozwija się nowe życie, przepełnia miłością tak wielką, że nie da się jej określić słowami. Jeszcze trudniej opisać ból, gdy dowiadujesz się, że to maleństwo, które pokochałaś bardziej niż cokolwiek na Świecie, możesz stracić w jednej chwili…, że ta iskierka zgaśnie, pozostawiając pustkę, której nie da się wypełnić… Taki ból przeżywałam już kilka razy i nadal muszę walczyć o mojego synka…

URATOWAĆ ŻYCIE ARIEGO…

Budzę się rano i wiem jak bardzo muszę uważać, a mimo tego i tak mogę nie zdążyć i ten dzień może być moim ostatnim… Nazywam się Ari i cierpię na bardzo rzadką chorobę – anemię aplastyczną, na którą w moim kraju nie ma leczenia, bo nie ma wystarczającej liczby przypadków tej choroby… Mam 27 lat i z zawodu jestem przewodnikiem nurkowym. Byłem na swoim ostatnim nurkowaniu i pod wodą miałem wrażenie, że umieram… Gdy położono mnie na łodzi, czułem, że za chwilę mnie już nie będzie… Zabrano mnie do szpitala na transfuzję krwi. Lekarze byli zdziwieni, że z tak niskim poziomem hemoglobiny mój organizm przetrwał. Od tamtego czasu wciąż poziom hemoglobiny we krwi drastycznie spada i znów muszę jechać do szpitala na transfuzję. Jeśli nie zdążę,…to wiadomo co się stanie…po prostu umrę…

PILNA OPERACJA RATUNKIEM DLA KUBUSIA…

Czasem zdaje mi się, że najbardziej boli mnie jego ufne spojrzenie – oczka maleńkiego synka, który wierzy, że mamusia go uratuje – zabierze ból, wyprostuje rączki i nóżki i sprawi, że będzie już zdrowy… Gdy Kubuś pyta -„Mamusiu kiedy będę chodził sam? Mamusiu kiedy zjem sam obiadek? Kiedy zagram w piłkę i sam pojadę na rowerku?” – odpowiadam: „Niedługo synku, niedługo…”, ale te słowa mnie aż bolą, bo wiem, że to nie ode mnie zależy… Operacje są tak drogie, ze dla nas samych zupełnie nieosiągalne… Do oczu cisną mi się gorzkie łzy i ledwo je powstrzymuję, aby mój Kabulek ich nie zauważył…

MALEŃKIE CHORE SERDUSZKO…

Wiktorek ma zaledwie kilka miesięcy. Gdy się urodził, lekarze usłyszeli szmery w jego maleńkim serduszku. Niestety zostały zdiagnozowane jako Zespół Ebsteina i trafił do Szpitala Centrum Matki Polki w Katowicach, gdzie stwierdzono drugą chorobę serduszka – kardiomiopatię czyli niescalenie mięśnia lewej komory. Lekarze mówią, że jeśli jego stan się pogorszy to jedynym ratunkiem będzie przeszczep serca. Sytuacja jest bardzo trudna, bo mamusia nie może podjąć żadnej pracy, gdyż musi cały czas opiekować się chorym synkiem. Bardzo potrzebna jest pomoc w leczeniu Wiktorka

ŁZY ALICJI Z KRAINY CZARÓW…

„Mamusiu nie lubię moich nóżek…. one mnie nie słuchają…” – słyszę te słowa i głośny płacz, widzę znów rozbite kolano,to kolejna próba chodzenia jak inne dzieci zakończona łzami, bólem i wielkim rozczarowaniem w oczach mojej ukochanej córeczki. Gdy ją przytulam i czuję jak drży z płaczu w moich rękach to chciałabym płakać razem z nią, ale z całych sił powstrzymuję łzy aby ich nie widziała i odpowiadam: „Mamusia zrobi wszystko, aby naprawić nóżki, już niedługo będą zdrowe…”. – Tak mówię, ale w sercu czuję ból i smutek, że sama nie mogę sprawić, aby tak się stało. Wiem, że jesteśmy już bardzo blisko, żeby Alicja chodziła bez potykania się o każdą przeszkodę, bo teraz stanęła przed wielką szansą operacji która może odmienić jej los, jednak aby to się spełniło bardzo potrzebujemy pomocy…

POTRZEBUJĘ TWOJEJ POMOCY…

Sebastianek ma zaledwie 4 miesiące. Urodził się z trisomią 21 chromosomu. Wadzie tej towarzyszy wiele dodatkowych schorzeń, więc od urodzenia musi być pod opieką wielu poradni specjalistycznych, przede wszystkim rehabilitacyjnej, kardiologicznej, endokrynologicznej, neurologicznej, ortopedycznej i innych. Synek to nasz największy skarb, kochamy go nad życie. Zrobimy wszystko, aby pomóc mu rozwijać się prawidłowo, był samodzielny i dotrzymywał kroku swoim zdrowym rówieśnikom, ale do tego potrzebna jest kosztowna rehabilitacja i leczenie. Pomoc jest szczególnie ważna teraz kiedy Sebastianek jest jeszcze taki malutki – to dar dla niego na całe życie…

Strona 63 z 69 ...626364...

Fundacja Kawałek Nieba - OPP 1%

Płatność on-line na pomoc dzieciom:

pat0

Informacje_dot._zbiórek: https://www.kawalek-nieba.pl/informacje_reg/

Podaruj Kawałek Nieba...

© 2015 Kawałek Nieba | Projekt i wykonanie: dicori.pl