Monthly Archives: lutego 2016

POMOC DLA LILUSI W WALCE Z AGS…

Lilusia ma 2 latka, a jej rozwój zatrzymał się na poziomie 6-go miesiąca. Sztywne nogi, napięte ręce i zaciśnięte piąstki nie pozwalają jej siedzieć. Przez wiotką szyję nie może utrzymać głowy w pionie. Do tego dochodzą problemy skórne – sączące się rany na całym ciele. Lekarze załamują ręce. My nie chcemy się poddać, dlatego prosimy o Twoją pomoc. Gdy Lilusia miała niecały rok zaczęliśmy się niepokoić, że jeszcze nie siedzi, nie robi „papa”, jest bardzo cicha. Wielokrotnie mówiliśmy o swoich obawach trzem różnym pediatrom, ale ci twierdzili, że na wszystko przyjdzie czas, każde dziecko rozwija się w swoim tempie i mamy się nie martwić.

Czytaj

„W JEDNOŚCI SIŁA” – NA POMOC ADASIOWI

Nasz syn urodził się 14 lipca 2001 roku, spełniając w ten sposób jedno z naszych najskrytszych marzeń. To wspaniałe dziecko- energiczne, uśmiechnięte, życzliwe. Jest naszym skarbem, o który troszczymy się jak każdy z ludzi realizujący się jako rodzic. Spokój naszego ogniska domowego zakłóciła jednak wiadomość o chorobie naszego Adasia. Zdiagnozowano u niego nieklasyczną postać choroby Hodgkina – CHŁONIAK – RAK WĘZŁÓW CHŁONNYCH.

Czytaj

SIATKÓWCZAK – NOWOTWÓR W OCZKU MAKSIA…

Maks to pełen enrgii, uśmiechnięty chłopiec, duma rodziców, trzeci syn. Cudowny dwulatek. Swoje drugie urodziny obchodzi 22 października. Już wtedy Ela – mama Maksia zuważyła w oczku synka „małą błonkę-mgiełkę”. Rozmawiając z koleżankami przy kawie powiedziała o rutynowej wizycie u okulisty. Po przebadaniu lekarz stwierdził suchość oczka i zapisał kropelki, które miały pomóc. Jednak matczyna intuicja nie zawodzi… Przy okazji kontrolnej wizyty starszego synka u innego specjalisty, Ela poprosiła Pawła- tatę Maksa, żeby zabrał też i jego. W trakcie kontroli zrobiło się groźnie. Badanie trwało 1,5 godziny, a wstępna diagnoza brzmiała jak wyrok.

Czytaj

POKONAĆ RAKA!

Miałeś kiedyś tak, że nie mogłeś przestać myśleć o miejscach odległych, miastach, które znasz tylko z mapy? Ja mam tak od dzieciństwa. Wystarczy, że spojrzę na mapę i widzę te miasta, ludzi, wyobrażam sobie jak żyją… i wiem, że to tylko fantazja, ale do kilku z tych miejsc ciągnie mnie szczególnie. Chcę zobaczyć Białoruś – taką, jaką jest dla ludzi, którzy tam żyją, nie taką, jaką przedstawiały media. I jeszcze Abisko w północnej Szwecji, które można kochać za dzikość krajobrazu Skandynawii. Masz takie miejsca? Ja chciałabym zobaczyć je z moim dziewięcioletnim synem Antonim.

Czytaj

POMÓŻCIE MOJEJ MAMUSI WYGRAĆ ŻYCIE…

Moi rodzice od zawsze wpajali mi, że najważniejsza jest rodzina, ale zawsze też powtarzali, że trzeba również dostrzegać innych ludzi w każdym momencie swojego życia. Mówili, że nie wolno odwracać się plecami od drugiego człowieka, bo nigdy nie wiadomo, co los szykuje dla nas następnego dnia. Minęły lata, pozakładaliśmy swoje rodziny. Rodzice doczekali dziewięciorga wnucząt i jednej prawnuczki. Ale tak jak kiedyś rodzice nam, tak dziś ja i moje rodzeństwo wpajamy naszym dzieciom te same zasady. Żyliśmy szczęśliwi, w poczuciu wzajemnego szacunku i wsparcia. Atmosfera w naszych domach była tą, która królowała w domu naszych rodziców. Nigdy nie brakowała nam miłości, nigdy nie zabrakło czasu na to, by choć przez chwilę porozmawiać ze sobą.

Czytaj

CZAS WYCZERPAĆ LIMIT NIESZCZĘŚĆ – ELA I RAK…

Gdy w połowie 2012 roku wraz z całą rodziną stanęliśmy w ringu onkologicznego piekła, nie sądziliśmy, że te straszliwe trzy litery staną się okrutną codziennością na najbliższe lata. RAK. Słowo, które paraliżuje, gdy dotyczy zdrowia osoby najbliższej. Słowo, które ścina z nóg, gdy dotyczy nas samych. Bo gdy choruje jedna osoba w rodzinie, chorują jej wszyscy członkowie. To jak skaleczenie w palec. Niby mała ranka, a boli cała dłoń… W czerwcu 2012 nasza córka Oliwka usłyszała swoją diagnozę powiedziała, że będzie walczyć, bo kocha życie, ma plany na przyszłość i marzenia, które musi zrealizować. Pierwotny nowotwór wątroby nie dał jej najmniejszych szans. W grudniu 2014 jej czas tutaj dobiegł końca. Miała 24 lata. Nie przegrała. Poszła odpocząć.

Czytaj

NANOKNIFE CZYLI ŻYCIE…

JEST SZANSA NA ŻYCIE dla Anety, Grzegorza, Hani, Marii i bardzo wielu innych osób u których zdiagnozowano nieoperacyjne nowotwory tkanek miękkich (wątroby, trzustki, nerek, prostaty). Nie każdy o tym wie – NANOKNIFE to nowoczesna, małoinwazyjna metoda niszczenia komórek nowotworowych za pomocą prądu o wysokim napięciu. Aparatura Nanoknife oddziałuje prądem elektrycznym w postaci mikrosekundowych impulsów wysokiego napięcia na chore tkanki. Tę metodę leczenia nowotworów trzustki stosuje się już w Polsce! Ale niestety – jest NIEREFUNDOWANA. Jej koszt to ponad 70.000zł. na osobę! – to cena za życie mamy Tosi, taty Kubusia i bardzo wielu osób!

Czytaj

WOŁANIE O ŻYCIE DLA MOJEGO TATY … ZBIGNIEW I RAK…

Mój Tato… Całe życie by dla nas. Wiedzieliśmy, że zawsze, cokolwiek by się nie działo mamy kogoś, kto znajdzie rozwiązanie na każdy problem, pomoże, pocieszy. Gdy został Dziadkiem miałem wrażenie, cały świat przestał dla niego istnieć, bo widział tylko nasze dzieci. Kocham Go. I bardzo się boję. Boję się, że przyjdzie dzień, gdy Go stracę, gdy straci go mój brat, stracą go nasze dzieci… Bardzo się boję, że ten dzień może przyjść w każdej chwili. Umieram z tego strachu od 2 miesięcy. Od dnia, gdy usłyszeliśmy diagnozę NIEOPERACYJNY NOWOTWÓR TRZUSTKI Z PRZERZUTAMI DO WĄTROBY…

Czytaj

« Poprzednia strona

Płatność on-line na pomoc dzieciom:

Kawałek nieba jest w każdym uśmiechu,
W każdym życzliwym słowie,
I przyjaznym geście,
W każdym pomocnym czynie.
Kawałek raju jest w każdym sercu,
Które stanowi zbawienny port dla nieszczęśliwego.
W każdym domu z chlebem, winem i serdecznym ciepłem.
Bóg włożył swoją miłość w twoje ręce,
Jak klucz do raju.

Phil Bosmans

Podaruj Kawałek Nieba...