MĘŻCZYŹNI TEŻ PŁACZĄ. KRZYSZTOF I RAK
Nie ma takich słów, które wyrażą ból tego co się stało: mimo długiej walki Krzysztof odszedł. Pozostanie na zawsze w sercach tych, którzy go tak bardzo kochają. Dziękujemy wszystkim za pomoc w jego leczeniu.
Historia Krzysztofa:
Górale to twardzi ludzie. Zahartowani życiem w surowym klimacie, pracowici i dumni ze swych tradycji. Barwni w swej kulturze, otwarci na innych, ale i zasadniczy. Rzadko odsłaniają swoje słabości. Ale jeśli to robią, to znaczy, że potrzebują pomocy. Tak jak Krzysztof.
Krzysztof ma 47 lat. Do niedawna ciężko pracował na utrzymanie swojej rodziny. Kochająca żona, dwie córki, którym dał wykształcenie i pozwolił, by szukały miejsca na ziemi poza granicami kraju były całym jego światem. Gdy dzieci wyjechały i zostali z żoną sami nadal bardzo się kochali się i wzajemnie wspierali w codzienności.
2 lata temu u Krzysztofa zdiagnozowano zmiany nowotworowe. Siłą miłości dodawała im sił w walce, nie poddali się strachowi. Stoczyli walkę, z której – jak się wówczas wydawało – Krzysztof wyszedł zwycięsko. Wszystko miało się znów toczyć tak, jak zaplanowali.
Ale rak tylko się przyczaił. Gdy w sierpniu 2016 w wyniku badań kontrolnych lekarze znów zauważyli guzy w wątrobie, Krzysztof nie wahał się nawet chwili. Operacja, która miała być skuteczna nie dała oczekiwanych efektów. W grudniu 2016 lekarze z CSK WUM na Banacha wykryli kolejny guz, ale tym razem padło słowo „nieresekcyjny”… Każdy, kto słyszy to słowo ma uczucie, że ziemia usuwa się mu spod nóg. Bo oznacza to, że rak uwił sobie gniazdo tam, gdzie lekarze nie sięgną ani skalpelem ani żadną z metod termicznych. Na dodatek rośnie. Do niedawna pacjent z taką diagnozą dostawał kilka miesięcy na załatwienie spraw doczesnych… Czy mężczyźni płaczą? Tak. I te łzy to nie słabość. To bezsilność i strach.
Każda darowizna to pomoc w tej trudnej walce z chorobą. Bóg lubi gdy ratuje się życie…
