POMOC DLA FILIPKA

Nasz synek Filip urodził się dnia 12.07.2010 jako wcześniak z niską masą urodzeniowa dlatego pierwsze kilka tygodni jego życia spędziliśmy w szpitalu. W kolejnych latach życia rozwijał się prawidłowo jednakże od małego był bardzo ruchliwym chłopcem o którym wszyscy mówili „żywe sreberko”. Gdy Filipek zaczął uczęszczać do przedszkola chętnie brał udział w zajęciach grupowych, lubił zabawy ruchowe oraz budowanie z klocków. Zdarzały mu się konflikty z rówieśnikami oraz często się na nich obrażał. W 2016 r. Filipek podjął naukę w klasie 0 i tu pojawił się problem. Synek nie umie dostosować się do reguł panujących w szkole, często przeszkadza na lekcji, jest bardzo głośny, agresywny werbalnie i fizycznie, używa wulgaryzmów, nie wykonuje poleceń nauczycieli, obraża innych, nie potrafi skupić się na zajęciach jego zdaniem wszystko jest nudne, „głupie” i bez sensu. Kłopoty z koncentracją uniemożliwiają mu przyswajanie wiedzy. U Filipa widoczny jest brak umiejętności panowania nad emocjami- reaguje poprzez krzyk, płacz, nasilają się zachowania agresywne, po których Filipek ma zaniżoną samoocenę. Dnia 09.06.2017r. u Filipa zostały zdiagnozowane zaburzenia opozycyjno buntownicze – często odrzuca wymagania dorosłego i nie stosuje się do zasad oraz panujących reguł. W sytuacjach zdenerwowania przejawia częste wybuchy złości, jak również kłóci się z dorosłymi. Jest bardzo drażliwy oraz łatwo wprowadza się w złość przez innych. Często aktywnie odrzuca wymagania dorosłego i nie spełnia reguł. W dniu 06.07.2017 otrzymałam orzeczenie o niepełnosprawności do 30.09.2018. Syn musi być pod opieką psychologa, psychiatry, i powinien mieć zapewnione specjalistyczne usługi opiekuńcze prowadzone metodą behawioralną, co będzie miało bezpośredni wpływ na naukę i funkcjonowanie syna w społeczeństwie. Filipowi postawiono diagnozę i zalecenia rozpoczęcia treningu redukcji zachowań niepożądanych, który pomoże nam i nauczycielom radzić sobie z trudnymi zachowaniami Filipa w celu poprawy jego funkcjonowania w domu jak również w szkole. Niestety podjęcie tej terapii wiąże się z dużymi kosztami, które przekraczają nasz budżet rodzinny. Nigdy nie prosiłam o wsparcie finansowe…, ale dla dzieci gotowa jestem na wszystko. Chcę zapewnić jemu jak i naszej całej rodzinie normalne funkcjonowanie i spokojne życie, ponieważ mamy młodszego syna, który na to wszystko patrzy i uczy się niewłaściwych zachowań od brata. Podjęcie terapii jest dla niego ratunkiem przed stosowaniem farmakoterapii oraz szansą na normalne funkcjonowanie wśród swoich rówieśników.