ZAWALCZYĆ O ŻYCIE… – JERZY I RAK
Nie ma takich słów, które wyrażą ból tego co się stało: mimo długiej walki Jerzy odszedł. Pozostanie na zawsze w serach tych, który go tak bardzo kochają. Dziękujemy wszystkim za pomoc w jego leczeniu. Dzięki Wam dłużej był razem z ukochaną rodziną.
Historia Jerzego:
Zakładając rodzinę wiedziałem, że zrobię wszystko, by zapewnić jej najlepsze życie. Ciężko pracowałem, by moim najbliższym niczego nie brakowało. Uważałem, że nie ma czasu na choroby i lekarzy. Jednak w 2012 roku musiałem poddać się leczeniu – jak wtedy przypuszczaliśmy – zakrzepicy. Nikt nie spodziewał się tego, co usłyszymy od lekarzy po diagnostyce. RAK PROSTATY z przerzutami do węzłów chłonnych. Dla mężczyzny to krępująca choroba, ale słowo RAK kazało mi schować wstyd i podjąć rękawicę jaką rzucił mi los. Niemal natychmiast podjąłem leczenie w Centrum Onkologii w Gliwicach. Poddano mnie hormonoterapii i radioterapii. Po dwóch latach walki lekarze zdecydowali o konieczności wdrożenia leczenia chemioterapią. Trafiłem do Centrum Onkologii w Krakowie, gdzie moja pani doktor stanęła ze mną ramię w ramię w walce z chorobą. Walczyli o mnie wszyscy, ale nieocenionym wsparcie dla mnie jest moja rodzina. Moja ukochana żona, mój najlepszy przyjaciel, moja opoka, która zawsze potrafi postawić mnie do pionu. Dodatkowych sił dodają mi dzieci Damian i Kamil, synowa Ania a szczególnym motorem do walki jest moje oczko w głowie – wnuczka Marysia.
Mimo zastosowanego leczenia chemioterapią w listopadzie, po 6 cyklach lekarz prowadząca zdecydowała o jego przerwaniu z uwagi na progresję choroby. Strach jaki zapanował w nas wszystkich jest trudny do opisania. Czy tak ma wyglądać koniec mojego życia? Ale moja doktor nie poddała się. Zaproponowała mi leczenie lekiem o nazw
ie enzalutamid. Skuteczny w moim przypadku. Bo mimo czteroletniej walki moja kondycja fizyczna wg lekarzy pozwala na zastosowanie leczenia niestandardowego. Jednak lek nie jest refundowany w przypadku takim jak mój. Cała moja rodzina szukała środków wszędzie, gdzie można było, ale nikt nie wie ile dawek leku będę musiał przyjąć. I tu znów moja Pani doktor zjawiła się i wypowiedziała dwa słowa: „Kawałek Nieba”. Nie zrozumiałem od razu. Ale potem zrozumiałem, że czuwają nade mną Anioły.
Ja, mężczyzna, silny i odpowiedzialny, który zawsze walczył o innych dziś proszę – pomóżcie mi zawalczyć o życie. Ja mam siłę do walki, chcę wygrać, ale system pozbawia mnie tej szansy, jeśli nie będę miał prozaicznych pieniędzy. Mówią, że pieniądze szczęścia nie dają. To nieprawda. Bo jeśli pieniądze pozwalają wykupić się chorobie – jest to warunek szczęścia całej mojej rodziny. Za każdą odrobinę szczęścia w postaci najmniejszej nawet darowizny już dziś dziękuję i dziękować będę do końca mojego życia, które ma szansę na uratowanie właśnie dzięki nim.
Jerzy – mąż, ojciec, dziadek…
Niestety, zastosowane leczenie nie przynosi na dziś rezultatu. Dlatego decyzją lekarzy nie ma sensu kontynuować podawania enzalutamidu. Co dalej? Przed Panem Jerzym kilka badań diagnostycznych i wizyta u specjalisty urologa, który mam pewien pomysł na nową oręż w walce z RAKIEM. Ale to znów koszty. Nikt dziś nie wie w jakiej wysokości. Ale Pan Jerzy to Wojownik, a Wojownik nigdy się nie poddaje. Ma obok siebie największą z motywacji – wspaniałą rodzinę, która wspiera go w walce od ponad 4 lat. Ma też oddanych przyjaciół, czasem zupełnie bezimiennych, dzięki którym dostał szansę, by spróbować leczenia, na które nie byłoby go stać, gdyby nie darowizny, jakie wpływały dotąd na subkonto fundacyjne. Więc nie zostawiajmy Pana Jerzego. Bo to, że dziś nie można wskazać kwot, jakie będą potrzebne na nowe metody walki z chorobą nie oznacza, że jutro takie cyfry nie pojawią się w tym swoistym rachunku za to życie.
