TAK WAŻNE – POMOC DLA OLIWII…
– „Mamusiu, wiesz, najbardziej na świecie chciałabym chodzić i biegać jak inne dzieci”
– „Tak, wiem córeczko, Mamusia zrobi wszystko, aby tak było…” – tak mówię, a w sercu czuję ból i smutek, że sama nie mogę sprawić, aby tak się stało. Wiem, że jesteśmy już bardzo blisko, że nasza ciężka praca tysięcy ćwiczeń nie poszła na marne. Oliwia już prawie chodzi, jednak jeszcze tak bardzo potrzebuje pomocy….
Ale opowiem od początku. Był zimny miesiąc styczeń, kiedy już wiedziałam, że Będę Mamą! To czas zupełnie wyjątkowy, bo pod Twoim sercem rozwija się nowe życie. Życie, za które jesteś całkowicie odpowiedzialna. Nic na świecie nie jest tak ważne, jak to maleńkie serduszko, które bije pod Twoim sercem. Wyobrażałam sobie setki razy jak to będzie kiedy się urodzi, jak będę czuwać przy jej łóżeczku, patrzeć jak śpi, ucałuję najdelikatniejszą główkę i maleńkie rączki…
I nadszedł wyczekiwany dzień narodzin, ale zupełnie nie było tak, jak to sobie wyobrażałam w myślach setki razy …. Cesarskie cięcie, poród ratujący życie, głębokie niedotlenienie, 3 transfuzje krwi, respirator, napady padaczkowe, brak odruchu ssania… Gdy urodziła się Oliwia od razu ją zabrali, aby ratować jej życie. Mnie pozostał tylko niewyobrażalny strach i ból… strach o nią…
Gdy już mogłam ją zobaczyć, była taka malutka i prześliczna, jak sobie wyobrażałam, tylko rurka w nosku i podłączona aparatura nie pozwalały na to, aby strach odszedł choć na chwilę…
I słowa lekarza: wynik rezonansu – uszkodzenie 4 płatów mózgu, podejrzenie zaniku nerwu wzrokowego. To nie były zwykłe słowa – to był wyrok na tą malutką bezbronną istotkę, wyrok na moją małą córeczkę! Płacz zabrał mi oddech na długo, bardzo długo…
Przez mózgowe porażenie dziecięce Oliwia nie rozwija się tak jak inne dzieci. To, co jej rówieśnikom przychodzi naturalnie, Oliwia musi zdobywać wielkim trudem mozolnych ćwiczeń i rehabilitacji. Od początku było bardzo ciężko, aby osiągała kolejne etapy rozwoju jak inne dzieci, aby zaczęła raczkować, mówić… Każdy najdrobniejszy postęp rehabilitacyjny okupiony jest ciężką pracą i wielkim trudem. Oliwia jeszcze nie umie chodzić samodzielnie, ale teraz stoi przed wielką szansą, aby mogła to osiągnąć. Obecnie nie potrafi utrzymać równowagi, ma zmienne napięcie mięśniowe, które ograniczają jej ruchy. Gdy stara się iść, jest pochylona, bo mięśnie i kręgosłup są za słabe, aby mogła utrzymać się prosto. Oliwia patrzy na nóżki i stara się postawić krok. Jest to mozolna walka. Każda przeszkoda na drodze, krawężnik, schody to przeciwnicy nie do pokonania. Oliwia traci równowagę, upada po raz setny, tysięczny, znów wstaje, znów przewraca się… Jest bardzo dzielna, nie poddaje się nigdy, przenigdy, bo ona tak bardzo chce chodzić i bawić się jak rówieśnicy!…. Inne dzieci biegają po podwórku, grają 
w piłkę, w klasy, gonią za kotkami i Oliwia też by tak chciała. Patrzy tęsknie przez okno, próbuje znowu stawiać kroki i znów przewraca się, kolejny siniak, rozbite kolano, płacz, wtula się w ulubioną maskotkę – Myszkę Mini i wie że za chwilę będzie próbować znowu…
Teraz właśnie jest szczególny moment w życiu Oliwii. Lekarze mówią, że jeśli do tego czasu przejdzie 3 cykle intensywnej rehabilitacji to będzie chodzić samodzielnie i pójdzie z innymi dziećmi do szkoły jak zdrowa dziewczynka! Chcemy zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby postawić Oliwię na nogi, aby spełniło się jej największe i najważniejsze marzenie o samodzielności… Przeszkodą w spełnieniu tego marzenia są koszty: jeden cykl intensywnej rehabilitacji kosztuje aż 5000zł… Wiemy że to bardzo dużo, ale u Oliwii ta pomoc ma szczególnie ważna, bo turnus rehabilitacyjny przynosi u niej ogromne postępy w rozwoju i jest już tak blisko aby mogła chodzić samodzielnie – tak niewiele brakuje. Każda intensywna rehabilitacja to krok milowy w jej rozwoju. Po turnusie w wieku 3 lat Oliwia zaczęła mówić!, co miało być prawie niemożliwe dla dziecka z jej chorobą. Po intensywnej rehabilitacji niwelowane są skutki przykurczów mięśniowych, które ograniczają jej ruchy, córeczka nabiera równowagi i stawia kroki.
Rozwój intelektualny Oliwii jest bardzo dobry. Uwielbia książki i gry edukacyjne. Ma świetną pamięć, wielokrotnie nas zaskakuje, jak bardzo jest pojętna. Szybko uczy się nowych piosenek i wierszyków. Tylko ciało nie może jej dogonić, wciąć ograniczenia, wciąż problemy dnia codziennego, aby po prostu stawiać kroczki samodzielnie, pokonać schody czy krawężnik…
Życie dziecka niepełnosprawnego to ciężka praca. To żmudne wielogodzinne codzienne ćwiczenia zamiast gier i zabaw z innymi dziećmi. To posiniaczone kolana i ręce od upadków, rozbity nosek, łzy zmęczenia i trudu. To nie jest zwykłe dzieciństwo. Po ćwiczeniach nie zostaje już czasu ani sił na zabawę. To dzieciństwo zabrane przez niepełnosprawność… W przypadku Oliwii nie musi tak być. Jest już tak blisko aby samodzielnie chodzić, aby zagoiły się siniaki i wyschły łzy trudu i bólu. Oliwia będzie mogła chodzić samodzielnie, tylko tak bardzo potrzebuje pomocy… Intensywna rehabilitacja to dla Oliwii być albo nie być sprawną dziewczynką, móc lub nie potrafić chodzić. To dla niej tak ważne – to dar na całe życie, za który zawsze w sercu będzie najbardziej wdzięczna…
Pomóc Oliwii można dokonując wpłaty na konto:
Fundacja Pomocy Dzieciom i Osobom Chorym “Kawałek Nieba”
Bank BZ WBK
31 1090 2835 0000 0001 2173 1374
Tytułem: “163 pomoc w leczeniu Oliwii Radkowskiej”
wpłaty zagraniczne:
PL31109028350000000121731374
swift code: WBKPPLPP
Oliwii można też pomóc poprzez wpłatę systemem DOTPAY:
