ABY URATOWAĆ ŻYCIE ŁUKASZA
Jeszcze do niedawna byłem oznaką zdrowia, uprawiałem sport, podróżowałem – cieszyłem się życiem jak każdy młody człowiek. Wszystko skończyło się w momencie gdy w marcu 2015 zdiagnozowano u mnie chorobę układu nerwowego – Stwardnienie Zanikowe Boczne (SLA/ALS).
Od tamtego czasu moje życie wywróciło się do góry nogami. Musiałem wrócić do rodzinnego domu i zrezygnować z pracy, która była moja pasją.
Proszę mi uwierzyć – nie ma nic piękniejszego niż uratowanie komuś życia. Zawsze walczyłem o innych, nie spodziewałem się jednak, że przyjdzie mi kiedyś stanąć przed tak ogromnym wyzwaniem jak walka z własną chorobą. Wiem, że moja droga w przyszłość nie będzie łatwa, czeka mnie wiele lat rehabilitacji i wizyt w szpitalach. Jedno jest jednak pewne – chcę walczyć o to co najważniejsze, o życie.
Obejrzyj film:
Wierzę, że bardzo dużo zależy od nas samych, od na
szego podejścia oraz determinacji. Wędrując po szpitalach jaki i pracując w swoim zawodzie, widziałem rzeczy niemożliwych, których medycyna nie jest w stanie racjonalnie wytłumaczyć. Ludzie którym nie dawano żadnych szans wracali do zdrowia. Nigdy nie zapomnę uśmiechu kobiety która dzięki rehabilitacji oraz odpowiednio wykwalifikowanego personelu, wstała o własnych silach z wózka i zaczęła chodzić. W takich chwilach wszystko inne przestaje mieć znaczenie. Często nie doceniamy tego co mamy, dopóki tego nie stracimy. W obliczu choroby większość ludzi poddaje się już na samym początku tuż po usłyszeniu diagnozy. Bo jakbyś zareagował gdybyś usłyszał, że zostało Ci kilka miesięcy życia?
Ewentualnie rok..dwa.. trzy.. ?. Dla wielu brzmi to jak wyrok. Ze mną było podobnie. Nie potrafiłem pogodzić się z myślą, że zachorowałem.
Jestem osobą wierzącą, chociaż rzadko jednak odwiedzałem kościół. Jak większość ludzi na początku obwiniałem Boga. Pytałem go dlaczego to właśnie mnie spotkało coś tak strasznego? Czym sobie zasłużyłem? Czy naprawdę jestem tak złym człowiekiem? Dzisiaj już wiem ze nic nie dzieje się bez przyczyny. Musiałem dotknąć samego dna aby zrozumieć jak wiele straciłem czasu na bezsensowne kłótnie z osobami których kocham. Choroba okazała się nie tylko moim przekleństwem ale pomogła mi też zrozumieć rzeczy na które wcześniej byłem głuchy i ślepy. Chcę Wam uświadomić, że jeżeli tylko znajdziemy w sobie siłę. możemy wiele rzeczy przezwyciężyć.
Każdy z nas jest inny i na swój sposób radzi sobie z choroba. U mnie ten proces trwał kilka miesięcy i choć nie łudzę się, że wyzdrowieje w
100% to wiem ze nigdy się nie poddam, nigdy ! Jestem to winien tym wszystkim ludziom którzy są ze mną i od samego początku wspierają mnie w mojej walce.
Tak bardzo marze o tym by założyć rodzinę i mieć dzieci. Moc się z nimi bawić, patrzeć jak dorastają. Chciałbym pobiec! tak zwyczajnie znowu poczuć się wolnym. Tyle jest pięknych miejsc na świecie które chciałbym zobaczyć. Nigdy nie uważałem się za kogoś szczególnego i szczerze mówiąc nie wiem w jaki sposób miałbym zachęcić Państwa abyście to właśnie mi pomogli. Jeżeli jednak komuś z Was moja historia z jakiegoś powodu jest bliska sercu to proszę o pomoc, ponieważ bardzo jej potrzebuję.
Pomóc Łukaszowi można dokonując wpłaty na konto:
Fundacja Pomocy Dzieciom i Osobom Chorym “Kawałek Nieba”
Bank BZ WBK
31 1090 2835 0000 0001 2173 1374
Tytułem:
“476 pomoc w leczeniu Łukasza Karaś”
wpłaty zagraniczne:
PL31109028350000000121731374
swift code: WBKPPLPP
Aby przekazać 1% podatku dla Łukasza:
należy w formularzu PIT wpisać KRS 0000382243
oraz w rubryce ’Informacje uzupełniające – cel szczegółowy 1%’ wpisać 
“476 pomoc dla Łukasza Karaś”
Łukaszowi można też pomóc poprzez wpłatę systemem DOTPAY:
