PRAGNĘ ŻYĆ… DLA NICH…
Z bólem serca piszemy te słowa: pani Ela odeszła. Pozostanie na zawsze blisko w sercach tych którzy ją tak bardzo kochają. Dziękujemy wszystkim za pomoc w jej leczeniu
Obejrzyj film: Reportaż TVP3 o Eli
Pragnę żyć… Uczestniczyć w życiu trójki moich wspaniałych dzieci, sześciorga wnucząt, które kocham nad życie, ale tak naprawdę nie wiem ile czasu mi jeszcze zostało… Chciałabym mieć szansę na normalne życie, którego od kilku lat mi brakuje.
Mam na imię Ela i kocham życie! Los nie dał mi nacieszyć się nim zbyt długo, nie było ono usłane różami… Przeżyłam kilka wypadków samochodowych, mam wadę wrodzoną kręgosłupa – rozszczep rdzenia kręgowego, a mimo to żyłam dla innych, byłam podporą dla całej rodziny.
W 2010 roku zdiagnozowano u mnie przewlekłą BIAŁACZKĘ LIMFOCYTOWĄ – CHŁONIAK z małych komórek B w stadium III. Wiadomość spadła na mnie i na moją rodzinę jak grom z jasnego nieba. I zaczęła się walka… nie spodziewałam się, że ta walka z Nieprzyjacielem będzie tak długa i tak trudna. Chemia… to coś strasznego nie do opisania, ale dałam radę dla bliskich. Nieprzyjaciel zatrzymany.
Jednak radość trwała tylko 3 lata. W 2014 roku wznowa uderzyła z podwójną siłą. Walkę wygrałam, ale te
raz zaczęła się wojna… wojna o moje życie! Od tamtej pory szpital to mój drugi dom. Przeszłam VI linii leczenia, a każda linia składa się z VI-VIII cykli chemii. Oczywiście nie obeszło się bez powikłań. Nie raz towarzyszyło mi zapalenie płuc, wysoka temperatura i co chwilę mam przetaczaną krew.
Badania potwierdziły, że choroba dalej postępuje, rak nie odpuszcza i brak mi całkowitej odporności. Obecnie mam IV stopień nowotworu. Jedynym ratunkiem dla mojego życia jest IMBRUVICA 140 mg kapsułki twarde (Ibrutynib). Lek ten jeszcze nie jest w Polsce refundowany, jego koszt miesięczny przekracza możliwości finansowe mojej rodziny. Koszt roczny to około 500 tysięcy złotych, miesięczny około 40 tysięcy złotych. Jest to olbrzymia
suma, nieosiągalna dla przeciętnego człowieka.
Do tej pory walczyłam i nie poddawałam się, ale w tej chwili jestem już zmęczona i brak mi motywacji, gdyż mój los, moje życie nie zależy tylko ode mnie. Szansą na jakiekolwiek przeżycie i być może pokonanie raka jest prosić Was wszystkich Państwa, ludzi dobrej woli o wsparcie mnie w tej trudnej wojnie z Nieprzyjacielem, prosić Was o każda możliwą złotówkę, którą jesteście w stanie mi ofiarować. Wierzę, że z Państwa pomocą uda mi się wygrać i wychować wnuki na dobrych i wartościowych ludzi. Chciałabym być… dla nich…
Elżbieta Kosadka
