ABY POWSTRZYMAĆ CHOROBĘ I ŻYĆ DLA MOICH DZIECI

Nie ma takich słów, które wyrażą ból tego co się stało: mimo długiej walki Katarzyna odeszła. Pozostanie na zawsze w sercach tych, którzy ją tak bardzo kochają. Dziękujemy wszystkim za pomoc w jej leczeniu.

Historia Katarzyny:

Nazywam się Nowak Katarzyna, mam 38 lat, jestem matka dwóch chłopców (10 i 12 lat) z zawodu jestem oligofrenopedagogiem – 8 lat pracowałam z dziećmi niepełnosprawnymi, głównie z autyzmem. I wtedy zachorowałam, okazało się że mam ataksje rdzeniowo-móżdżkową. Choroba nieuleczalna, w przypadku braku rehabilitacji szybko postępująca: zanikają mi funkcje za które odpowiedzialny jest rdzeń kręgowy i móżdżek, głównie mowa, chodzenie, koordynacja ruchowa.

Mam pierwszą grupę inwalidzką. Po domu poruszam się za pomocą wozka inwalidzkiego, coraz trudniej dziala samoobsluga – mam trudnosci wielkie z mowa ubieraniem się, jedzeniem, do lekarzy jeżdżę do Warszawy i Oświęcimia.. Nie chce umierać mając 30 parę lat i małe dzieci.

Wydatki na leki, rehabilitacje, wyjazdy do lekarzy pogrążają nasz domowy budżet, dlatego szukam innych źródeł finansowania mojej choroby. Pogodziłam się z tym, że już nie będę pracować, ale chcę jak najdłużej zajmować się dziećmi, a przede wszystkim pozostać samodzielną.