MAMUSIU WRÓĆ DO NAS…
Nie ma takich słów które mogłyby wyrazić ból po stracie ukochanej mamy, żony i babci. Elżbieta odeszła… Pozostanie na zawsze w sercach tych, którzy tak bardzo ją kochają i w chwilach spędzonych razem, które nigdy nie zostaną odebrane…
Dziękujemy wszystkim za pomoc w jej leczeniu. Dzięki Wam była dłużej razem z ukochaną rodziną
Historia Elżbiety:
AKTUALIZACJA —> CZYTAJ —> link
23 styczeń zmienił życie całej Naszej rodziny, a przede wszystkim życie Naszej kochanej Żony, Mamy i Babci.
Jak co dzień mama wstała do pracy, nic nie zapowiadało tego co stało się chwile później. Upadek ze schodów na klatce schodowej bloku, reanimacja, pogotowie, OiOM, długi czas oczekiwania co będzie, czy przeżyje…
Stał się CUD, bo tak nazwali to lekarze Mama przeżyła pierwszą dobę, drugą, następną, tydzień…… Jej stan jest bardzo ciężki ale walczy o swoje życie…
Mama jest w śpiączce, nie oddycha sama. Brak własnego oddechu znacznie ograniczył możliwości rehabilitacji. Przeszła uraz czaszkowo-mózgowy. Karmiona jest przy pomocy sondy umies
zczonej bezpośrednio w żołądku. Od chwili wypadku nie ma z nią świadomego kontaktu. Nie mamy także pewności czy mama nas słyszy i rozumie, a przede wszystkim czuje ból. Jednak chcemy jej zapewnić takie warunki by czuła się jak dawniej, bezpieczna i wśród kochającej rodziny.
Do czasu nieszczęśliwego dnia Mama była pełną życia uśmiechniętą osobą. Nigdy się nie poddawała i zawsze mówiła nam „Dasz radę!”. Miała tyle planów na przyszłość, uwielbiają spędzać czas z piątką swoich wnuków, które teraz tak bardzo za nią tęsknią. Codziennie pytają czy babcia już się obudziła, kiedy do nich wróci i znów będzie jak dawniej. Najmłodszy wnuk szuka po mieszkaniu babci i woła „ba-ba”. Jeden dzień zmienił całe jej życie i nasze też.
Do dziś nie możemy się pogodzić z zaistniałą sytuacją i tym w jakim stanie tak wspaniała i najważniejsza osoba w naszym życiu teraz się znajduje. Wiemy jedno, że bardzo mocno ją kochamy i będziemy walczyć o jej życie do końca.
W przypadku śpiączki wywołanej urazem mózgu najważniejszy jest czas, im wcześniej osoba będzie odpowiednio rehabilitowana tym większe szanse na wybudzenie. Mama oddycha przy pomocy respiratora. To znacznie ogranicza ilość miejsc, w których może być rehabilitowana.
Pomoc NFZ w tym zakresie skończyła się w momencie opuszczenia szpitala. W tym momencie nie są przeprowadzane żadne zabiegi rehabilitacyjne, które pomogłyby w odzyskaniu świadomości czy nawet własnego oddechu. W tym 
przypadku jesteśmy zdani na siebie oraz leczenie w prywatnych ośrodkach. Cały czas szukamy pomocy w całej Polsce konsultując się z lekarzami oraz specjalistami w dziedzinie neurologii. Sami pobudzamy Mamę poprzez ćwiczenia, zapachy, muzykę. Jednak to wciąż za mało.
Obecnie jest szansa na umieszczenie mamy w prywatnym ośrodku rehabilitacyjnym, który zajmuje się takimi osobami i który w pierwszej kolejności podjąłby próbę przestawienia mamy z respiratora na oddech własny. Jest to pierwszy, konieczny etap w dalszej rehabilitacji. Otwiera on szersze możliwości pracy nad odzyskaniem świadomości.
Chcemy walczyć i walczymy o Nią ze wszystkich sił. Jest szansa, żeby jej pomóc właśnie w jednym z ośrodków, jednak koszt turnusu (4 tygodnie) jest bardzo wysoki i ponad nasze możliwości finansowe.
Zwracamy się do Państwa, ludzi dobrego serca o pomoc w ratowaniu naszej Mamy, Żony, Babci.
