MÓJ UKOCHANY SYNEK WALCZY Z GUZEM MÓZGU

16 marca 2022 roku najgorszy dzień w moim życiu… Straciłam kontakt z moim kochanym synkiem. Później wszystko potoczyło się bardzo szybko… pogotowie, szpital, kolejny szpital a potem było już niestety tylko gorzej. Trafiliśmy do szpitala z podejrzeniem padaczki. Szok, niedowierzanie. Okazało się, że w pierwszym szpitalu, do którego trafiliśmy synek zaraził się rotawirusem co dodatkowo bardzo pogorszyło stan jego zdrowia. Zostaliśmy zamknięci w izolatce na ponad 2 tyg. Nerwy, okropny stres, rozpacz, ogromny strach o dziecko… Ciężko było dla mnie jako matki przeżyć ten czas w szpitalu patrząc na cierpienie ukochanego dziecka.

29 marca 2022 roku rezonans a po nim kolejna straszna wiadomość. W głowie mojego wówczas 21 miesięcznego dziecka wykryto zmianę, dużą, rozlaną… podejrzenie guza mózgu… glejaka. W sierpniu 2022 roku dostałam telefon ze szpitala, że mam się zgłosić z synkiem na operację mózgu, biopsję guza. W tym czasie akurat synek był chory, więc operację trzeba było przesunąć. Kolejny termin ustalono na koniec września. Trafiliśmy na oddział neurochirurgii. Synek został zabrany na blok operacyjny… uśpiony, ogolone częściowo włosy, ale do operacji nie doszło z przyczyn do końca mi niezrozumiałych. Wyszliśmy ze szpitala, siedzieliśmy jak na bombie czekając na telefon z kolejnym terminem operacji. Szpital ciągle zmieniał terminy na bardziej odległe w czasie, podobno były pilniejsze przypadki, ale co z moim synkiem… zmiana wykryta w marcu a my dalej nie wiedzieliśmy z czym się mierzymy.

W koncu nie wytrzymałam i wzięłam sprawy w swoje ręce. Wybrałam najlepszego moim zdaniem neurochirurga w Polsce prof Marka Manderę. Z duszą na ramieniu zadzwoniłam do Katowic. Prof Mandera zgodził się zająć przypadkiem mojego synka. Ponad 2 tyg później byliśmy już w szpitalu w Katowicach. 17 listopada 2022 roku odbyła się operacja mózgu, kraniotomia czołowa, rozszerzona biopsja… ponieważ zmiana jest nieoperacyjna. Podczas operacji mogło zdarzyć się wszystko, łącznie z tym najgorszym. Cudowny prof Mandera oddał mi synka bez żadnych ubytków. Wróciliśmy do domu. Badania potwierdziły wcześniejsze podejrzenia lekarzy… guz mózgu… rozlany glejak, przyczyna wcześniej wykrytej padaczki. Na ostatni wynik badania wycinka z biopsji czekaliśmy aż do końca maja 2023 roku. 23 czerwca 2023 roku mieliśmy wizytę u onkologa. Później wszystko potoczyło się już bardzo szybko. Trafiliśmy na oddział onkologii, rezonans i pierwsza rozmowa z lekarzem o leczeniu… Onkolog już wtedy zapytał czy mamy założoną zbiórkę i polecił jak najszybciej to zrobić, ponieważ nie wiadomo jak dużo pieniędzy może być potrzebnych na leczenie…Znowu ogromny stres, szok, rozpacz, morze wylanych łez, załamanie.

Do tego czasu była zalecana tylko obserwacja guza poprzez kontrolne rezonanse. Nie miałam czasu nawet wszystkiego przemyśleć, gdzieś skonsultować. Lekarze rozpoczęli leczenie, chemia… Za nami już kilka cykli chemioterapii. Synek źle to znosi. Już na samym początku była konieczność przetaczania krwi a całe leczenie ma potrwać rok. Od 1,5 roku żyję w innym świecie, wizyty u lekarzy, recepty, leki, szpitale, teraz cotygodniowa chemia. Czasem nie kojarzę nawet jaki jest dzień tygodnia, teraz wszystko inne nie ma znaczenia tylko moje kochane dziecko i to żeby je wyleczyć… uratować. W domu synek to nasz kochany śmieszek, wesoły, radosny chłopczyk, który od 1,5 roku zamiast cieszyć się dzieciństwem… cierpi, boi się i płacze na szpitalnych korytarzach. Dziecko, które zamiast poznawać kolegów w przedszkolu zawiera nowe znajomości w szpitalnej świetlicy…

Marzena – mama

Pomóc Damiankowi można dokonując wpłaty na konto:

Fundacja Pomocy Dzieciom i Osobom Chorym Kawałek Nieba

Santander Bank