POMÓŻ ANTOSI ZROBIĆ KOLEJNY KROK

Tosia urodziła się 11 maja 2021 roku z prawą stopą końsko-szpotawą oraz przeprostem kolana. Było to dla nas o tyle duże zaskoczenie i ciężkie przeżycie, że nie spodziewaliśmy się wady kończyn dolnych u córki i nie byliśmy w żaden sposób przygotowani. Tosia jest wyczekiwanym dzieckiem. Jednak mimo częstych badań USG lekarze nic nie wykryli. Badania prenatalne również nie wykazały żadnych nieprawidłowości. O wrodzonej wadzie stopy dowiedzieliśmy się w momencie porodu. Od tamtej chwili robimy wszystko by pomóc naszej ukochanej córce.

Stopa końsko-szpotawa to wynik kilku nakładających się na siebie wad i dopiero ich wspólne wystąpienie świadczy o rozpoznaniu. Wbrew pozorom jest to wada wielopłaszczyznowa i złożona i absolutnie nie można jej upraszczać ani bagatelizować.
Leczenie wrodzonej stopy końsko-szpotawej składa się z kilku etapów:
– siłowych ćwiczeń (redresji), które prowadzą do rozciągnięcia przykurczonych tkanek,
– opatrunków gipsowych, zakładanych dla utrwalenia korekcji uzyskanej ćwiczeniami
– przecięcia ścięgna Achillesa w technice Ponsetiego (czego udało nam się uniknąć)
– utrwalania uzyskanej korekcji przy pomocy tzw. ortez, a więc np. szyny derotacyjnej lub łusek
– leczenia operacyjnego w przypadku niepowodzenia leczenia ww. sposobami.

Pierwszy gips Antosia miała założony gdy skończyła zaledwie 2 tygodnie. Było to dokładnie 26 maja 2021 roku – w Dzień Mamy. Ten pierwszy Dzień Matki zapamiętamy do końca życia. Towarzyszyło nam przerażenie i strach co będzie dalej.
Dzięki leczeniu Tosi u prof. dr hab. n. med. Marka Napiontka jesteśmy spokojniejsi. Liczne wizyty w poznańskiej klinice przyniosły upragnione efekty. Szybko zniwelowaliśmy przeprost kolana. Antosia uniknęła też operacji stopy końsko-szpotawej, jednak cały czas istnieje zagrożenie nawrotu choroby.

Naszą córkę leczymy metodą Ponsetiego. Antoninka potrzebuje specjalistycznego obuwia oraz szyny derotacyjnej Mitchella, którą nosi każdego dnia. Szyna będzie jej towarzyszyła nawet do 4 roku życia. Jesteśmy również pod stałą kontrolą fizjoterapeutów z powodu asymetrii ułożeniowej u Antosi. Niestety każda wizyta, częste rehabilitacje oraz zakup sprzętu to dla nas duże obciążenie finansowe. Stopy Antosi na tym etapie życia rosną w szybkim tempie co powoduje większą częstotliwość zmiany obuwia a są one bardzo drogie. Kosztowne rehabilitacje również obciążają nas finansowo.

Przed nami jeszcze długa i trudna droga, pełna strachu z powodu nawrotów wady. Jesteśmy też pełni obaw o dalszy rozwój Antosi. Czy wyczekiwany przez wszystkich rodziców pierwszy kroczek będzie powodem do szczęścia czy niepokoju. Co za tym idzie czy potrzebna będzie operacja i dalsze leczenie. Sami nie damy rady ale jesteśmy pewni, że z Waszą pomocą będzie nam łatwiej. Dlatego bardzo prosimy o wsparcie leczenia i rehabilitacji Antoniny. Będziemy wdzięczni za każdą złotówkę.

W imieniu swoim i Tosi bardzo dziękujemy!