PRZYJAŹŃ, TROSKA I WALKA Z RAKIEM
Nie ma takich słów, które wyrażą ból tego co się stało: mimo długiej walki Andrzej odszedł. Pozostanie na zawsze w sercach tych, którzy go tak bardzo kochają.
Historia Andrzeja:
Piszę jako przyjaciółka Andrzeja. Znamy się od dziecka. Nasze losy się przeplatały. Zawsze się rozumieliśmy. Traktował mnie jak kumpla, a ja jego. Gdy dorośliśmy on poszedł w swoją stronę i ja w swoją. Założyliśmy rodziny. Nic z tego nie wyszło i znowu byliśmy sami. Przyszedł moment, że znowu los nas zbliżył. Zostaliśmy parą w momencie, w którym Świat mi się zawalił. Nagle zmarła moja córka. I właśnie On, tylko On trwał przy mnie, pielęgnował i opiekował się mną. Dawał mi wsparcie, ciepło, bezpieczeństwo. Bez niego nie dałabym sobie rady. Prowadził mnie krok po kroku, wspierał, słuchał i cierpiał razem ze mną.
Pomagał jak umiał, cierpliwie oddał mi całe serce, żeby tylko mi ulżyć w tym tragizmie, który przechodziłam. Dzięki Niemu powoli podnosiłam się z tej rozpaczy. Nie udało nam się stworzyć mocnego związku. Bardziej z mojej winy. Ale on jest moim przyjacielem i skocze za niego w ogień, jak On za mnie. Nadal jesteśmy przyjaciółmi i ta wersja jest najlepsza. W zeszłym roku zaczął chudnąć. Pojawiły się bóle pleców. Bagatelizował, że to od pracy, ale zaniepokoiło mnie chudnięcie. Poszedł do lekarza na moją prośbę. Porobił masę badan i USG. Wszystko było w porządku, znowu następne badania typu przeswietlenie stawów i kręgosłupa i nic, ale w czerwcu trafił na lekarkę, którą zaniepokoił wysoki cukier i znów powtórka badan USG i wtedy wyszło, ze jest guz na trzustce. Cala procedura walki z rakiem ruszyła. Bardzo potrzebna jest pomoc na nierefundowany zabieg Nanoknife, który jest ratunkiem w walce z nowotworem. Niestety jego koszt przekracza nasze możliwości, dlatego prosimy o wsparcie…
Cały czas jestem przy nim i nie zostawię. Tak jak on wspomagał mnie, tak teraz ja jego wspieram. I wierzę w to, że jeszcze pójdziemy w góry, które uwielbia, że będziemy cieszyć się jak dzieciaki patrząc na piękne krajobrazy i snuć plany, co jeszcze można zrobić. Wierzę w to z całego serca.
